આ શબ્દમાં

સાંજનો ક્યાં છે નશો આ શબ્દમાં,
કૈ વિચારો આવશે આ શબ્દમાં.

આ તરંગો વિસ્તરે જાણે નવા,
એ છલોછલ ક્યાં લખે આ શબ્દમાં.

આ કલમને ક્યાં મળી છે ચાહતો,
વેઠવા છે દર્દ કૈ આ શબ્દમાં.

લ્યો ઘવાયા મૌનથી તો શુ થયુ,
આખરે વાચા મળી આ શબ્દમાં.

છો લખાશે કોઈ ગઝલો આપણી,
ઓળખાશે કોઈ ને આ શબ્દમાં.

- કાંતિ વાછાણી

જાતના સાક્ષી

જાતના સાક્ષી મને એવા મળે,
ભીતરે પડઘા પછી લેવા મળે.

હાથ જાણીતો હશે સહવાસ ને,
આખરે ઘા દુજતા પણ એવા મળે.

સફળતા જોને અકાળે આવતી,
એમ ભાસે છે ગમે તેવા મળે.

ચાંપતી જોને નજર આઘે રહે,
ધોમ ધખતા તાપમાં જેવા મળે.

છે ખુવારીમાં હયાતી આપણી,
ને પછી વાકેફ છે તેવા મળે.

-કાંતિ વાછાણી

અનુભવું છું

રેતીની ભીનાશમાં
ખોવાયેલી ક્ષણોના સળ ઉકેલવા મથું છું..

ક્યાંક મૌનના ધબકારા
વચ્ચે ગુંગળામણ અનુભવુ છું,...

સમયની ઠોકરોથી
અંજાયને અંધારપટ
ઓળખવા સુરજનો પ્રકાશ આંખોમાં ભરું છું.....

એ ભરતા જ મારી આંખો નીચે
કુંડાળા કરી ગયેલી રંગોળીના
ફિક્કા રંગોમાં ઉદાસી લઈને
મારા ખભે થાક અનુભવું છું.....

-કાંતિ વાછાણી

દરશન દિયો રી

કાના મોહે દરશન દિયો રી..
ભોર ભયે મોહે નીંદ ન આયો રી..

શ્યામ તોરી સૂરત દિયો રી..
ઠાડે જિયા મોહે તરસ ન આયો રી..

સૂઝત ના કછુ નંદસુત દિયો રી..
બ્રિજ કે છોરે કાહે મોહેની લાયો રી..

મોર મુકુટ શીરધર તું પિયો રી..
એસી બીન બજાવત ન આયો રી...

- કાંતિ વાછાણી

મળે એ કાચના

આખરે આ દડમઝલમાં રાચના,
પારખા છે આપણે ક્યાં સાચના.

ખાતરી છે આ લખે એ લાગણી,
તોય સરવાળા મળે કૈ જાંચના.

કેમ જાણીને કહેવુ તરબતર,
હાથ કોરાકટ અજાણે લાંચના.

આ વિચારોના મળે ઝોકા ભલે,
વાતમાં આવે પછી એ યાચના.

કેટલાય એ અવસરો સાચા હશે,
ક્યાંક સંબોધન મળે એ કાચના.

-કાંતિ વાછાણી

કાંઈ મળતુ નથી

સતત બદલાય છે, વિચારો કાંઈ બનતુ નથી.
ખ્યાલોમાં એવું છે, કે અમારે કાઈ ઘટતુ નથી.

આમ જશે લાલાશ કેટલીય તારી હથેલીમાં ને,
ફુલની ફોરમ જાય છે, અજાણે કાંઈ બનતુ નથી.

શમાણાઓ ઓશીકે મુકી ફરો છો આમ એટલે જ તો,
સવારે સંગીત રેલે છે પંખીઓ, કાઈ ઘટતું નથી.

સફર છે કોઈ મંઝીલ મળે એવી પાછી દિશાઓને,
આખરે સમય જાય છે, અવિરત કાંઈ મળતુ નથી.

- કાંતિ વાછાણી

કાયાના છળ

છાના એ સપના સંકેલી હાલ્યને,
મેળામાં મન મુકી ને તું મ્હાલ્યને.

માયાનો નેણો લાગે નખરાળો મને,
આ સઘળુ મેલ્ય ઠેલી તું હાલ્યને.

નોખું મનડુ ને નોખા છે ખ્યાલ કૈ,
તારા અંતર ને વળગી તું હાલ્યને.

જોવી છે નિતનિત સાંજીઓ આંગણે,
ક્યાં રંગોની માયા છે તું મ્હાલ્યને.

મોસમ જાગી છે ખાલીપો જોઈને,
આ કાયાના છળ મુકી તું હાલ્યને.

-કાંતિ વાછાણી

માંગી જોને.

ત્રેવડ તારી ટાંગી જોને,
વાચા પાછી માંગી જોને.

આવી ને તું બેક્ષણ તરસે,
એવું તો દિલ માંગી જોને.

સમજણ સીધી આપે મઝરે,
સંભારણુ કૈ માંગી જોને.

ક્ષણમાં એ સંદેશો લાવે,
પ્રાર્થી થઈ તુ માંગી જોને.

જીવનભર ખોટા સાચા નો,
સથવારો લૈ ભાગી જોને.

-કાંતિ વાછાણી

પડછાયો હટાવી જાય છે

આ તમારી યાદના પદચિન્હ આવી જાય છે,
કે પછી મતલબ બનીને કાંઈ માંગી જાય છે.

આ હથેલીમાં સળવળી સ્નેહની માયા હવે,
તો પછી કરતબ કરીને કેમ ભાગી જાય છે.

આ કરામત પાનખરની ટહુકતી પીળાશમાં,
આખરે તો કોઇ મોસમને વટાવી જાય છે

આ મુલાયમ લાગણીને ક્યાં ભરોસે તોલવી,
તોય જોને ટેવ વશ આશા જગાવી જાય છે.

આ જ છે મોભો અમોને ઓરતા લૈ કાળનો,
આખરે તો કોઈ પડછાયો હટાવી જાય છે.

-કાંતિ વાછાણી

ગીત

આજ ઉજળા આભમાં ચમક્યો તેજ તણો પ્રકાશ,
વાલે રચયો શરદ તણો રાસ,
સખી, સૈયર ને સાથ, થાશે ઉમંગને ઉલ્લાસ......વાલે.

વન વગડા ને સીમ લહેરાય,
પાક તણા કણશલા હરખાય,
વ્રજ વનિતાનાં પગરવનો, હશે આછેરો ઉજાસ.... વાલે.

નાર નવેલી શરમથી ભરેલી,
હૈયે થઈ છે જાણે આનંદ ઘેલી.
જાણે તન-મનમાં મહોરે છે, કોઈ ઝાઝરનો ઝકાસ....વાલે

-કાંતિ વાછાણી

અનમોલ આજે

લ્યો આજ વાદળ બની ઘનઘોર ગાજે
એથી થયો નિજ ઉરે કલશોર આજે.

લ્યો આજ મોસમ હસી કલશોર ગાજે
જેથી વધ્યો નિજ ઉરે તલસાટ આજે.

લ્યો આજ ભીતર થયો તલસાટ ભારે
ને તોય કાયમ ઉમંગ ભરાય મારે.

લ્યો આજ કાગળ બની ઉમંગ અધુરો
ને તોય માણસ બને ટહુકા મધુરો.

લ્યો આમ એકલ પણે ટહુકા વધારે
એવો છલોછલ કરે પમરાટ ભારે.

લ્યો આમ નાહક થશે પમરાટ આજે
ને શ્યામ સુંદર થયા અનમોલ આજે.

-કાંતિ વાછાણી


વસંતતિલકા છંદ
અક્ષર : ૧૪
બંધારણ : ત, ભ , જ, જ, ગાગા.
સ્વરૂપ : ગાગાલ ગાલલ લગાલ લગાલ ગાગા
યતિ : ૧૮મા અક્ષરે
(આ વૃત અયતિત ગણાય છે.)

કાગળ છે.

એ આંખોમાં મહેકતી ઝાકળ છે
આ શાહી, કલમ ને કાગળ છે.

અરમાન કોઈ ફુટી કોડી નથી,
એ વિચારોની દોડ આગળ છે.

કોઈ ખુણો એવો શોધુ આજ કે
હું મારાંપણાની વાત પોકળ છે.

જીતવામાં હાર માને કે નહિ,
પછી શૂન્યતા માં આગળ છે.

એ પરપોટા ફુટી જાય ક્ષણમાં,
તોય વહાલુ લાગે એ ઝાકળ છે.

આ અક્ષરો વહેરાતા રેતીમાંને
આ શાહી, કલમ ને કાગળ છે.

-કાંતિ વાછાણી
૩૦-૭-૧૦

મધુરા અજાણે

અધર મધુર પીતા જોઈ સુવાસ જાણે,
ભ્રમર વિવિધ લેતા ચુંબનો એ અજાણે.

પળપળ નિજમાં પામે મધુરા અજાણે,
ક્ષણક્ષણ રજ થી થાશે અધુરા અજાણે.

પ્રબળ મન કહેશે આ પ્રતિક્ષા અજાણે,
કલરવ થઈ ગુંજે છે મસ્તીમાં અજાણે.

ઝરમર વરસે ફોરે ભરેલુ અજાણે.
ચમન ચમન ગાશે કૈ મધુરા અજાણે.

લલલ લલલ ગાગા ગાલ ગાગાલ ગાગા malini chhand

-કાંતિ વાછાણી

ઓસરે છે

હાથમાં સરકતી વસંતના જામ ઓસરે છે.
એ આંખમાં છલકતી વસુધરા ક્યાં ઓસરે છે.

કાંતિ વાછાણી

વરસાદમાં

ચાલ ભીંજાયે વરસતા વરસાદમાં ભરી બજારે,
આયખુ ભલે કોરુ કટ તોય મલકતા ભરી બજારે.

-કાંતિ વાછાણી

રંગોના ટહુકા

આ આભમાં અટવાય એ મૌન જાણે,
મેઘધનુષી રંગોના ટહુકા કોણે જાણે.

કાંતિ વાછાણી

સળ ઝાઝા

આ બાવળે બળ ઝાઝા
લો સળવળે કળ ઝાઝા

આ નજરથી ભલે આઘા
તોય ઉકેલે સળ ઝાઝા.

આ સખણા રહે તે સાસુ
ને તોય ગડબળ ઝાઝા.

પાછા શિખામણ આપે તે
આમ તેમ બળબળ ઝાઝા.

-કાંતિ વાછાણી

માલિની છંદ

માલિની છંદ

નયન વરસતા એવે સમે જોઈ એને,
ખબર તરસતી જાણે મને કોઈ આપે;

સરળ થઈ પડે છે સંદેશો જોઈ એને
અસર ઉઘડતી જાણે હવે કોઈ આપે.

માલિની વર્ણસંખ્યા : ૧૫
બંધારણ : ન, ન , મ, ય, ય.
સ્વરૂપ : લલલ લલલગા ગાગા લગા ગાલ ગાગા
યતિ : ૮મા અક્ષરે


માલિની છંદ

અધર મધુર પીતા જોઈ સુવાસ જાણે,
ભ્રમર વિવિધ લેતા ચુંબનો એ અજાણે.

લલલ લલલ ગાગા ગાલ ગાગાલ ગાગા

-કાંતિ વાછાણી

लूट न जाय

अदा ये और न दिखा आईना रुठ न जाय,
जैसे की दिल ये शीशा समज टुट न जाय....

आये थे तेरी महेफील में अजनबी बनकर,
सोचा की सितारे बनकर क्यों लूट न जाय....

इन्तजार था तेरे प्यार की तस्वीर बन जाय,
शाम के जाम पीते हम क्यों लूट न जाय....

मंज़िल थी मेरी कोई आखरी मुकाम बनकर,
किनारा बनकर कोई कश्ती क्यों टूट न जाय....

-कांति वाछाणी

आज यु ही

होगी कोई ख्वाईश अधुरी आज यु ही,
नही तो कुदरत क्यों रुठे आज यु ही.

कोई ये तो बताये दिल के दर्द् को
ये समजे हकिकत भी रुठे आज यु ही.

जो मिले हर शख्स परेशान नजर ये,
फिर ये समजे क्युं रुठे आज यु ही.

वक़्त के साथ लिए चले थे दिवानगी,
ख़ुद को बेग़ाना समजते रुठे आज यु ही.

चाहे उसे कोई नजर शिकायत क्यु है,
जैसे मुझको मेरी वफा रुठे आज यु ही.

- कांति वाछाणी

उमीद

दिल उमीद ले कर बैठा था
कोई तेरी आरझु नही थी,
पर होसला तेरा लेकर बैठा था

कांति वाछाणी

चला

सावन के सुहाने पल में कोई भिगे बदन चला
खुद को मिटाकर महेक लेकर कोरे बदन चला

तुफान मे लिपटी यादों के सिले कोई मिला था
जैसे बादल से निगलती बुंदो में भीगते बदन चला

सारे शहर में दमाम सा उठा स्वयं की पहेचान का
गिला नही था दर्द पैदा होने का आसान गोरे बदन चला

कांति वाछाणी

યાદ

આ જીર્ણ ભીતોમાં મહેક હતી
એ યાદ તણી કોઈ સુવાસ ને,
અચાનક ઉઘાડી એ લહેક હતી
ક્યાં એ મારૂ શૈશવ રોળાતુ ને.

એજ ફરી આંખોમાં મહેક હતી
એ શાહી, કલમ છે કાગળ ને
આ ફુટી કોડીની એ બહેક હતી
એ જ મારૂ યૌવન ઢોળાતુ ને

એજ અરમાનોની મહેક હતી
એ ઓસરીમાં કંકુ થાપા ને,
કયા એ પગલે પગલે લહેક હતી
ક્યાયે મારૂ ગૃહસ્થાશ્રમ ઘડાતુ ને

એજ વાતે યાદ થઈ મહેક હતી
હવે તો ના એ ફરીયાદ કે યાદ
કોઇ ના આગમન પ્રતીક્ષા હતી
અચાનક આમ જ ક્યા રડાતુ..

-કાંતિ વાછાણી

અંગત છું

આ માણસ નામે અંગત છું,
એ વિધાનો સાથે સંગત છું.

આ સમજણ ક્યા નામે લીધી,
આવી વાતો થી સંમત છું.

છે મળ્યા હોવાનો દાવો,
કોઈ આશા ની હું મમ્મત છું.

કૈં જ નથી સાબીતી આની
ને એકજ એવી રંગત છું.

વીતેલા એ દર્દ છે કોના
ઘાવ નથી હું તો ગમ્મત છું

છેલ્લે શ્ર્વાસએ અટકી જાશે,
ને એક જ એવી રંગત છું


-કાંતિ વાછાણી

ગઝલમાં

લય ભલેને વહેરાય એ ગઝલમાં,
કૈ દર્દ તોય પડઘાય એ ગઝલમાં.

યાદના આ પુરાવા કોઇ આપે,
વાત કેવી લહેરાય એ ગઝલમાં,

ટેરવા ને મખમલી જોય બોલે,
વેદના થૈ વધેરાય એ ગઝલમાં,

કાયમી એક સરખા ક્યા વિચારો,
તોય જોને ગહેરાય એ ગઝલમાં.

કોઇ લાચાર થાશે વાત કરવા,
એમ વાઘા પહેરાય એ ગઝલમાં.

-કાંતિ વાછાણી

પાણી પુરી

ઓ ..પાણી પુરી પાણી પુરી
તેના વિના ચાહત અધુરી,
રાખો મનમાં વાત મધુરી,

ઓ ..પાણી પુરી પાણી પુરી
ખાઓ વિના સંકોચ જરુરી,
હા થશે દિલની હોંશ પુરી,

ઓ ..પાણી પુરી પાણી પુરી
હું જોઉ છું જ્યારે પુરી વાળો,
ત્યારે યાદ આવે સુંગંધી વાળો

ઓ ..પાણી પુરી પાણી પુરી
ગજબ ખેચાણ એ પુરી તણું
મોં માં જાય તે થોડુ કે ઘણું

ઓ ..પાણી પુરી પાણી પુરી
ચોપાટી નો એ અજવાસ છે,
દોસ્ત, એ સિવાય બધુ બક્વાસ છે.

-કાંતિ વાછાણી-11-05-10

ક્યાં મૌન છે

આભમાં અટવાય એ ક્યાં મૌન છે,
આ શક્યતા ખળભળે ક્યાં મૌન છે.

ચોતરફ બદલાય એ રંગો હવે,
સામટું એવુ સળવળે ક્યાં મૌન છે.

બોજથી કેવાય છે જીવન કવન,
ખ્યાલમાં કૈ બળબળે ક્યાં મૌન છે.

જે મળે છે તે ભલે રાજીખુશી,
ને અચાનક વલવલે ક્યાં મૌન છે.

કેટલી ભરપૂર મોસમ જાય છે,
ત્યાં સહજતા ધલવલે ક્યાં મૌન છે.

-કાતિ વાછાણી

ભલામણ રજુ કરે

આ શરતમાં ક્યાં શિખામણ રજુ કરે,
ને પછી કર્જ એ ભલામણ રજુ કરે.

આજ તો મોકો મળે એ વાતનો,
જાતને ઠેલી ભલામણ રજુ કરે.

યાદ છે ભીનાશ સંકેલાય ગઈ,
ને પછી સહજ એ મથામણ રજુ કરે.

લાગણી કોના બળે જોવા મળે,
જાત ને બાળી મથામણ રજુ કરે.

આંખમાં કૈ સળવળે સપના હવે,
તોય ફોગટ એ ભલામણ રજુ કરે.

-કાંતિ વાછાણી

સલાહ નામે

સલાહ નામે શિંગડા ન ભરાવ,
દર્દના નામે ભિંગડા ન ખણાવ.

હકીકત બાને એ તો આપે કૈ,
શબ્દો નામે થિગડા ન મરાવ.

શ્વાસ ચાલે એમ કોઇ શિખવે,
નાળી નામે પિંગડા ન ગણાવ.

સલાહ છે કે શીખામણ તે જાણે
વાતો નામે પિંજરા ન ભરાવ.

જો આમ હાંસલ થાય તો એ,
સલાહ નામે જિંથરા ન ધુણાવ.


-કાંતિ વાછાણી

બોજ ક્યા ?

આ હયાતી આપણી ને મોજ ક્યાં ?
આ જનારી યાદમાં એ ખોજ ક્યાં ?

ઝાંઝવામાં વ્હાણનો આધાર લૈ,
જોતરાયો હું અચાનક બોજ ક્યાં ?

કોતરોમાં જેમ ઊછળતો મળુ,
એમ અદકેરુ વિચારુ મોજ ક્યા ?

તરત વાચાઓ વછૂટી કોઈની,
એ સફળતા જોય બોલે રોજ ક્યા ?

આંકશો પરિમાણ અધકચરુ ભલે,
એ જ શબ્દોનો વિષય છે બોજ ક્યા ?

-કાંતિ વાછાણી

ખબર ગઈ

ઉચાળા ભરીને હવે પાનખર ગઈ,
ઋતુને થયેલા દર્દની કસર ગઈ.

વને વન ખુશીઓ મહેકી અબોલી,
અકારણ રજુઆત થૈ તો કદર ગઈ.

અજાણે સજાવટ થઈ આંગણે તો,
ભીતરમાં રચાયેલ કૈ એ નજર ગઈ.

ટકોરા કમાડે અવિરત મળે એ,
કદી આ અચાનક વાતે કદર ગઈ.

પળે પળ ટહુકા ભલે દાનમાં લીધા,
છતાંય એ સમાચારની તો ખબર ગઈ.

-કાંતિ વાછાણી

હવે વાતને

છે ભરોસો નજરમાં ભલે વાતને,
તો પછી કેમ સંતાપ એ વાતને.

આ ક્ષણોના ઉધામા અચાનક બને,
એ વિચારો મળે તૂટતા એ વાતને.

ભરમથી આવશે યાદમાં અંશ એ,
તોય દિલમાં દર્દ મળે એ વાતને.

છે અટારી અનુભવની અજાણે તને
આ મને કોઇ મહેફિલ દે એ વાતને.

આ અટપટી ઉદાસી જશે આંખને
આટલો તો વિષાદ એ હવે વાતને.

-કાંતિ વાછાણી

એક અવસરે

અચાનક હવે દાવ માંડે પછી શું ?
વિચારો કનડતા અંધારે પછી શું ?

ભલે આયખુ કોઈ અંબરે ઢંકાશે,
સ્પર્શે આજ કુમાશ ગાલે પછી શું ?

મહેફીલ કોને મળે'છે અનોખી,
હવે ખુદ એવા ભરોસે પછી શું ?

વહેમ નજરે વાત કે'વાય જાણે,
અકળ પ્રેમ નામે લૂંટાશે પછી શું ?

હવે આ અજબ દાવ એળે ગયો એ,
મરહમો વિંધાયેલ જખમે પછી શું ?

શબ્દોથી પિછાણે ભલે કૈ અંદાજે,
ભરમ તુટશે એક અવસરે પછી શું?

-કાંતિ વાછાણી

સ્નેહ નામે કરામત

હશે કોઈ તારી શરારત ફરી એ,
નહી તો મને ભુલે કેમ ફરી એ..?

બટકણા સંબંધો મળે છે અજાણે,
પછી વહે છે એ મૃગજળ ફરી એ.

થશે કૈ અનુભવ કણસતા દર્દમાં
વિવાદો મળે છે અચાનક ફરી એ.

ભલે કોઇ રહસ્યો ઘૂંટાય અભાવે,
વિચારો નકામા મળે છે ફરી એ.

સમીપે ટળવળી પ્રણયને ફસાવે,
હતી સ્નેહ નામે કરામત ફરી એ.

-કાંતિ વાછાણી
28-01-10

ભીના સપના

ભીના ભીના સપના એ પણ
કોરા રુમાલમાં..
અને ક્યાંક આપણે મલ્યા એનો અણસાર
લઈને આ રાતરાણી મહેકી ઉઠી.....
હજુ એ સ્પંદનો યાદમાં કંડારુ કે
આપે વણકહ્યા વેણનો
આટલો ભાર કેમ સહ્યો....?

-કાંતિ વાછાણી

વસંત સોહામણી

અરઘે પાનખર બીહામણી,
આવે વગડે લઈ વધામણી,
છે ઋતુ વસંત સોહામણી,
ચાલ કર ઉજાણી.

-કાંતિ વાછાણી

નજરમાં

સળગતા અંગારા મલ્યા એ નજરમાં,
પછી ચાંદની કેમ વરસે નજરમાં.

પ્રણય પાંગરે એ સંબંધો મળે તો,
પછી ઝાંઝવા કેમ તરસે નજરમાં.

કબૂલ છે સજા કોઈ ગુનાહ લઈને,
પછી ઓચિંતા ઘા મળશે નજરમાં.

નિશાની કયાં છે તરંગી વમળને,
પછી ખેલતા એ સમાવે નજરમાં.

અધૂરી રહેશે ઈચ્છાઓ અજાણી,
પછી સળગતી કૈ વિચારે નજરમાં.

-કાંતિ વાછાણી

ચાલ કોને મળી

પ્રતીક્ષા તમારી હવાને મળી ગઈ,
અને કલમ હૈયે સળગતી બળી ગઈ.

અડીખમ ભરોસે ઉકેલી કડીઓ
અને કૈ મનોમન વ્યથાઓ મળી ગઈ.

સમયથી મળે ચીતરાયેલ જખમો,
અને આ ઈચ્છાઓ વ્યર્થ કૈ બળી ગઈ.

મિલનનાં બહાને વિરહ કોણ શોધે,
અને લાગણીએ વહેતી બળી ગઈ.

પળોથી ભૂલાયેલ આ ક્ષણ અમારી,
અને રાજની ચાલ કોને મળી ગઈ.

-કાંતિ વાછાણી

સંદેશો તમોને.

હવે આ સફળતા તમારી મહોરી,
ઠગારો હશે એ દિલાસો તમોને.

કલમમાં વહેતી અગોચર લહેરો,
હવે કેમ ધોખો અધુરો તમોને.

ચહેરા મળે જેમ ભયભીત થઈને
રહેશે ઉઘાડા ખયાલો તમોને.

ઇશારા થશે કૈ તમારા બનીને,
લહેરો હતી એ વિચારો તમોને.

સ્મૃતિ મળે 'કાન' એ વાતથી,
મહેકી ઉઠે એ સંદેશો તમોને.

-કાંતિ વાછાણી