12 January 2009

શિકારીને


રહેવા દે રહેવા દે સંહાર, યુવાન ! તું, 
ઘટે ના ક્રૂરતા આવી : વિશ્વ આશ્રમ સંતનું, 1

પંખીડાં, ફૂલ રૂડાં, લતા , ઝરણા તરુ;
ઘટે ના ક્રૂર દ્રષ્ટિ ત્યાં : વિશ્વ સૌંદર્ય કૂમળું. 2

તીરથી પામવા પક્ષી, વ્યર્થ ક્રૂરતા મથે;
તીરથી પક્ષી તો ના, ના, કિંતુ સ્થૂલ મળી શકે. 3

પક્ષીને પામવાને તો છાનો તું સુણ ગીતને;
પક્ષી તેના પ્રભુ સાથે હૈયામાં મળશે તને. 4

સૌન્દર્યો વેડફી દેતાં ના, ના, સુન્દરતા મળે ;
સૌન્દર્ય પામતાં પહેલા સૌન્દર્ય બનવું પડે, 5 

સૌન્દર્યે ખેલવું તો પ્રભુનો ઉપયોગ છે;
પોષવું, પૂજવું એને, એનો ઉપભોગ છે. 6

રહેવા દે ! રહેવા દે સંહાર, યુવાન ! તું;
બધે છે આર્દ્રતા છાઈ, તેમાં તે ભળવું ભલું ! 7 

1 comment:

  1. કલાપીની કવિતામાં કૉમેન્ટ કરીને શું મારે સરસ્વતી ને નારાજ કરવી છે ? તેમને તો શબ્દપૂષ્પ પણ અર્પણ કરવાની લાયકાત ક્યાંથી લાવીએ ? ઘણી વાર વિચાર આવે છે...

    ઓ પ્રિયતમ ! તું જેટલો "મને" પ્રેમ કરે છે તેટલો જ "અમને" પ્રેમ કરે છે. જ્યારે હું જેટલો "તને" પ્રેમ કરું છું તેટલો "તેમનેં" કરતો થઈ જઈશ ત્યારે તું પ્રાપ્ત થઈ જઈશ. "તારાં" ને પ્રેમ કર્યાં વગર "તને" શી રીતે પામી શકાય ?

    ReplyDelete