નાટક

મને જોઈ લઉ ત્યાં શરૂ થાય નાટક

પછી હું જીવું એ બની જાય નાટક

આ હૈયું રડે ને હું આંખો હસાવું,

કહો, રોજ કઈ રીતે ભજવાય નાટક.

સતત પાત્ર જેવું જીવી લઉં છું તો પણ,

મને જિંદગીનું ન સમજાય નાટક.

બધાં પ્રેક્ષકો તો ઉઠીને ગયાં છે,

છતાં શ્વાસનું કેમ લંબાય નાટક ?

હું અભિનયમાં જીવન ગુમાવી રહ્યો’તો,

અને કોઈ બોલ્યું ‘આ કહેવાય નાટક.’