ટહુકા મોસમના.

લખી દીધા અમારે નામ ટહુકા મોસમના,
અને કેવા થયા બદનામ ટહુકા મોસમના.

અનેરી મોજ માણી છે સવારે ફૂલોએ,
પતંગીયા લખે છે આમ ટહુકા મોસમના.

દિશાઓ નૂર બદલે તે પહેલા શબ્દો ઝૂરે,
પછી ઝાકળ બને છે જામ ટહુકા મોસમના.

ઘણાયે કારણો જોવા મળે છે જેના ખોળે,
અનિલ આંખે મળે છે આમ ટહુકા મોસમના.

ધરાને ક્યાં મળે શ્યામલ છવાયેલી આભા,
ગમે છે તોય એનું નામ ટહુકા મોસમના.


- કાંતિ વાછાણી

નજરથી

[વસંતતિલકા]
જોયા હશે નજરથી છલકાય લેવા,
ને આંખથી સહજમાં મલકાય એવા;
હા એજ તો સમયના સ્મરણે ચડેલા,
કેવા પ્રિયે સરળ તોય જુદા પડેલા.

થાશે મનોમન તલાશ ભલે અમારી,
ત્યાં લાગણી અવ મુખે ઉચ્ચરે વાણી;
ધીમા કસૂંબલ નશા ન ઉરે ચડેલા,
કેવા પ્રિયે અમ પંખી સપને જડેલા.

આઠે પહોર અજવાશ ભરી અજાણે,
તેવે સમે નયન શોભિત થૈ પિછાણે;
તે યાદના કરજમાં ન સંધાય મારે,
એ આખરે ગગનમાંય ખુલા પડેલા.

નોખું થશે નભ નિખાર રંગાઇ જાણે,
એવા સમે નવ ધરે મુજ વેણ ભારે.

-કાંતિ વાછાણી
૩-૦૭-૨૦૧૧

ગીત

મઘમઘતી મંજરીને મહેકાવતી આ ડાળ ઝૂલે સજની,
ક્યાક ટહુકા મધુરા લહેકાવતી આ કોયલ બોલે સજની.

અદકેરુ આયખુ ને વાત નિરાળી,
આ પાનખરના ઉજરડે રાત વિતાવુ,
આ અજવાળાને કાયામાં બાંધી,
એવી મોઘમ વસંતે જાત સતાવું.

લ્યો પળપળને છલકાવતી આ સુવાસ ખૂલે સજની,
મઘમઘતી મંજરીને મહેકાવતી આ ડાળ ઝૂલે સજની,

કોરુ મન બુંદ બુંદથી જાય પલળી,
એવા અનુભવે સ્પર્શી જાત વિતાવું.
આંખોમાં બાંધુ માયાને ઉજળી,
સતત વહેતા પ્રવાહે જાત વિતાવું.

આ ભીંની યાદોને દોહરવતી આ સુવાસ ખૂલે સજની,
મઘમઘતી મંજરીને મહેકાવતી આ ડાળ ઝૂલે સજની,


-કાંતિ વાછાણી
૨૧-૦૬-૨૦૧૧

વ્યથા

ગામને પાદર ગોકીરો થયો,
કોઈ બોલ્યુ લ્યો ફરી
પાછો એક તારો ખર્યો,
વિધિના વાંકે તું દંડાયો,
ટોડલે મુકેલ દિવો બુજાયો,
ઉજળી આંખે અંધાપો છલકાયો,
મારે આજ વિસામો ભૂસાયો...
ગામને પાદર ગોકીરો થયો....

કાંતિ વાછાણી

એ ગરમાળો

આંખોમાં આવી ઠંડક આપે એ ગરમાળો,
ઉપવનને આંજી ધખતો રાખે એ ગરમાળો.

તડકો જાણે થીજી ગ્યો એની જાતે દોસ્તો,
દિલને પ્રજાળી પડઘા પાડે એ ગરમાળો.

ભીનાશે યાદોમાં ટહુકાઓ છલકાશે કૈ,
લ્યો અણધાર્યા સ્મરણ લાવે એ ગરમાળો

સૂના રસ્તે વેરાયો કોનો સ્પર્શ ઉજળો,
આજે મોસમ ને લલકારે એ ગરમાળો.

જીવે છે આ ક્ષણ માણી લેવા ને ખુશ્બૂ
તોયે મૃગજળના મોજા લાવે એ ગરમાળો.

-કાંતિ વાછાણી
તા.૨૨-૦૫-૨૦૧૧

ભાવ છું

રોજ ભુલી જાવ છું,
જાણવા ને દાવ છું.

આખરે કોઇ માટે,
શ્ર્વાસનો સુજાવ છું.

આ ક્ષણો ખોટી જશે,
એ રુઝેલો ઘાવ છું.

કૈ અજાણે હું ભલે,
વાત માં બંધાવ છું.

થાય છે કૈ પ્રશ્ર્ન આ,
મૌનથી રુઝાવ છું.

છે ગઝલ કે કાવ્ય એ,
'કાન' તારો ભાવ છું.

-કાંતિ વાછાણી

હાઈકુ

વિખાય ગયું
સપનુ ઝાકળનું
સુર્યને જોતા.


ફુલો ને ચૂમે
ઝાકળ અજાણતા
ડાઘા મુકીને.

-કાંતિ વાછાણી

હરિ જોવા ને રે

હરિ જોવા ને રે...
મારા મન મંદિરમાં આનંદ ઉભરાય છે..

ભીતર ને ભીંજવતુ ક્યાંક ભજન ગવાય છે,
સવાર ને સાંજે આશાઓની હેલી મંડાય છે.

હરિ જોવાને રે....
મારા અંતરમાં ઝીણેરો સાદ સંભળાય છે...

છુટી મારી ઈચ્છાઓની વણજાર બંધાય છે,
કેમ કરી મારે સથવારો હરિનો સંધાય છે.

હરિ જોવાને રે....
મારી આંખોમાં અગમનાં એંધાણ વરતાય છે...

-કાંતિ વાછાણી

લાગણી

ઘેરી વળી આ વિસમતા શેરી માં,
કોઇના આગમનની રાહ જોતા
આ ડુસકાઓ અજાણે મારું શૈશવ લુંટતા,
ક્યા ખબર હતી સિમાડા ભુલ્યા પછી.
કોણ જાણે આ કાંઘ લેવા માટે
એને પણ રાત રોકાવુ પડે,
આથમતા અજવાસમાં લાગણી
આમ જ વેરાઈ ગઈ ખબર પણ ના રહી.....

-કાંતિ વાછાણી

અછાંદાસ

બા ગઈ વહેલી લોકલથી
એ જાણીને બાપા પણ ગયા,
અચાનક આંખોથી સપનુ સરી ગયું,
ડેલી ઍ ટહુકા થંભી ગયા,
નથી ટપાલીની આવ-જા કે
બારણે આવી ને વિસામો વિખરાઈ ગયો..
બા ગઈ વહેલી લોકલથી .......

-કાંતિ વાછાણી

કદર દેખાય છે

આ કલમથી એ કસર દેખાય છે,
એજ શબ્દોમાં જખમ દેખાય છે.

ઓસરી ગ્યા નૂર જાણે કેટલાં,
લાગણીની ક્યાં અસર દેખાય છે.

લ્યો અનોખો ટેરવાને ભાસ છે,
આખરે તેમાં જખમ દેખાય છે.

આજ ઓછપ કેમ લાગે વાતમાં
વેદનામાં ક્યાં ફરક દેખાય છે.

માણવા જેવી મળે તો એ ગઝલ
દાદ આપે તો કદર દેખાય છે.

-કાંતિ વાછાણી 16-1-2011

સાંચા જેવુ ભીતર જોઈએ

સાવ ખાલી એવુ ભીતર જોઈએ,
મૌન બોલે એવુ ભીતર જોઈએ,

કોણ આપે ખાતરી એ વાતને,
લાગણી થૈ એવુ ભીતર જોઈએ.

આ ઉધામા પણ હવે ના થાય તો,
જડભરત ના જેવુ ભીતર જોઈએ.

એક ક્ષણના અસ્તમાં આ ભૂલાય છે,
રાતભર હાર્યા એવુ ભીતર જોઈએ.

કમનસીબી કેમ રાખી જીવતરમાં,
લાગણી સાંચા જેવુ ભીતર જોઈએ.

-કાંતિ વાછાણી

સપના ઓથે જાગશું રે

અંધારી રાતના સપના ઓથે જાગશું રે વાલમ,
સગપણના સંતાપને ક્યા મોઢે માગશું રે વાલમ.

મન મુકી ને માણે એવી
વસંત બની છે પુર બહારે,
આજ તો જાણે અજાણે કોઈ
મોસમ ખીલી છે તારે સહારે.

અજાણ્યા મારગે લહેરોને સાથ જાણશું રે વાલમ.
અંધારી રાતના સપના ઓથે જાગશું રે વાલમ,

મનઝરુખે મોકળાશ લઈને
અંગઅંગમાં સંતાપ જાગે,
આભના ચંદરવે આવીને
અઢળક વાતો વહેતી માગે,

પડછાયા નિતરે એવી જાત જાણશું રે વાલમ.
અંધારી રાતના સપના ઓથે જાગશું રે વાલમ,

-કાંતિ વાછાણી
૨૭-૦૨-૨૦૧૧

સાંજના સૂર

સમી સાંજના સૂર રેલાવો,
હરિ આજ મારા અંતરપટના અંધારા મેલાવો.

આથમતા અજવાળે કોઈ તરણુ જાણી,
માન ભાન ભુલી ને તારુ શરણુ તાણી,

ભલે અક્ષરના મારગ કેમ ન આકરા ઠેરાવો.
સમી સાંજના સૂર રેલાવો,

વધઘટના હિસાબ લેજો મારા ચોપાડે ખાલી,
જીવનબાગનાં તમે થાજો અજોડ વનમાલી,

હરિ આમ અધકચરી ઓળખ બની ના સતાવો.
સમી સાંજના સૂર રેલાવો.

-કાંતિ વાછાણી
૨૭-૦૨-૨૦૧૧

વાત કરશું.

અમે આભ રંગાયએ વાત કરશું,
ખુદા નાખુદા થાય એ જાત કરશું.

અમારી ઈબાદત હશે તે ક્ષણોમાં,
પછી ના મળે તો મુલાકાત કરશુ.

છડે ચોક ટહુકા મળે વાસંતી ના,
અકાળે છવાશે પછી ભાત કરશુ.

અમે ક્યાં તમારી ઉદાસી તપાસી,
અકારણ ગઝલ સ્ફૂરતા વાત કરશું.

-કાંતિ વાછાણી

યાદો મારે હસ્તક દ્યો

દિલના દ્વારો મારે હસ્તક દ્યો,
એવી વસંત મારે હસ્તક દ્યો.

પાને પાને ચિતરાવ્યા ફૂલો,
એની સુગંધ મારે હસ્તક દ્યો.

વન ઉપવનમાં કુંપળ બોલી કે,
આખો વગડો મારે હસ્તક દ્યો.

કુંજે કુંજે કોયલ ટહુકી લ્યો,
આ મોસમને મારે હસ્તક દ્યો.

ભીની સ્પર્શે વાચા જાગી ને,
આ કૈ યાદો મારે હસ્તક દ્યો.

-કાંતિ વાછાણી

ભાગ્યમાં

ચોપાટ છે આ ભાગ્યમાં,
ક્યાં દાવ છે આ ભાગ્યમાં.

જંજાળ ખાલી આવશે,
એ કર્મ છે આ ભાગ્યમાં.

પાસા નથી ફેંક્યા ભલે,
વનવાસ છે આ ભાગ્યમાં.

આ હાથ માંગો દોસ્ત ને,
ક્યાં કર્ણ છે આ ભાગ્યમાં

ક્ષણ બે મળી ત્યાં શોધતા,
લ્યો કાન છે આ ભાગ્યમાં.

- કાંતિ વાછાણી

ले आया

ऍसी प्यास तो बहुत थी मुझको
तेरी याद में ना कोई मिला,

ना तेरे आने का सुराग मुझको
आखिर ना रास्ता कोई मिला.

किसी ने देखा आज फिर खोने
पाने मे क्या फर्क था मुझको,

लो दूर सा कोई नजर लगा
धीरे से पांव ले आया मधुशाला.

- कांति वाछाणी

शेर-शायरी

नशा आखिर किया था तेरे नाम,
तु ने छुआ और मै हुआ बदनाम.

- कांति वाछाणी

देखा आज

भरी महेफिल में उनहे ना देखा आज,
तेरे आने का इन्तजार ना देखा आज.
लो साकी ने क्यु जाम पिलाया और,
हम सब कुछ लुटा के ना देखा आज.

- कांति वाछाणी

ये मधुशाला

मस्ती से भरा था ये प्याला
आज पीया कल की ज्वाला,
दोस्त, आखीर क्या कर दाला
मुजे क्यो दिखाया ये मधुशाला ?

- कांति वाछाणी ५-१-२०११

હાઈકુ

સૂરજ સાખે
મળ્યા, ચાંદની રાતે
વલોપાત જો.

ફરફર એ
આભ ને આંબે કેવી
ચકલી નાની

શીતળતા ને
સ્પર્શે લાગણી થઈ
ક્યાં શોધુ મને.

-કાંતિ વાછાણી