આભની અટારીએ અટવાતું મૌન હતું,
રાતની ખામોશીએ ઝળકતું મૌન હતું.
અંધારા પીઇને તગતગતા તારા જોઇ
વ્યાકુળ હૈયામાં કૈ સળગતું મૌન હતું.
અવળા વિચારે સંતાપ સંકોરતા કોઇ
પાછલા પહોરમાં ઝળકતું મૌન હતું.
આ વાતાવરણ ગાતું દિશાઓ સાથે લઇ
વિચારો ઉકેલવા ગુંચવાતું મૌન હતું.
જાગરણ હતુ મહેફિલ ની માઝા જોઇ
નાજુક ક્ષણોને લૈ સળગતું મૌન હતું.
કાંતિ વાછાણી
No comments:
Post a Comment