વિચારો સાવ થઈ જાશે મલોખા,
જિગરના એ કુરીઅર છે અનોખા.
ઉઠાવી જાય છે પડદા મુલાયમ,
જુઓ દેખાય છે ર્દ્શ્યો જ નોખા.
કિનારા એમ ખાલી થાય તો શું ?
જવાના ક્યાં અમે લઈ દાંત બોખા.
ખરે છે એમ જાણે આંગળીથી,
નવા શબ્દો બનીને કંકુ ચોખા.
ખયાલી આજ કેવી હોય છે એ,
મળે છે પણ બની ખેરાત ખોખા.
-કાંતિ વાછાણી (૨૮-૦૫-૨૦૧૨)
No comments:
Post a Comment