ભલે દુઃખ દેજો મને આકરુ પણ,
હવે સુખ સંતાપ શેના કરુ પણ.
ક્ષણોની મળે આશ કોના વિશ્ર્વાસે
હવે હું હતાશા કયાં લૈ ફરું પણ.
અર્પણ થાય ક્ષણએ અચાનક વિચારે,
અને કૈ અદાથી ઉદાસ ફરું પણ.
પ્રવાસી થયો આજ હું કોણ શરણે,
સિતારો હતો એ નજાકત કરું પણ.
વિતેલી ક્ષણો કૈ અકારણ સળવળે,
અનુભવ હતો એ વિરાસત કરું પણ.
કાંતિ વાછાણી
૦૮-૦૯-૦૯
No comments:
Post a Comment